Her Kafadan Bir Ses
Nasrettin Hoca, oğluyla birlikte köye gidiyormuş. Oğlunu eşeğe bindirmiş,
kendisi yürümüş. Karşıdan gelenler, oğlunu göstererek:
— Ak sakallı adam yürürken kendisi eşekte gidiyor, demişler. Zamane çocuğu işte…
Hoca oğlunu indirip kendisi binmiş. Az sonra birkaç kişiyle daha karşılaşmışlar. Bunlar:
— Koca adama bak, demişler. Bu sıcakta çocuğu yaya yürütüyor. Hiç insafı yok.
Nasrettin Hoca, eşeğe oğlunu da bindirmiş.
Çok geçmeden yine üç beş kişiye rastlamışlar.
Adamlar:
— Zavallı hayvan! demişler. Düşüp ölecek! Hiç acımadan iki kişi birden binmişler üstüne!
Hoca inmiş, oğlunu da indirmiş. Eşek önde, onlar arkada ilerlemişler. Biraz sonra, yol kıyısında duranlar:
— Amma aptal adamlar bunlar, diye konuşmaya başlamışlar. Eşek bomboş gidiyor, kendileri kan ter için de arkasından yetişmeye çalışıyorlar!
Nasrettin Hoca dayanamamış. Oğluna dönüp:
— Gördün mü, demiş, her kafadan bir ses çıkıyor. Şu dünyada kimseyi hoşnut edemiyor, kimsenin dilinden bir türlü kurtulamıyorsun. iyisi mi, kendi bildiğinden şaşmayacaksın.
This entry was posted in
Fıkralar. Bookmark the
permalink.
