Kaygım Çocuklar İçin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Seni güzel çocuğum
Tertemiz öz duygularını
Edepsiz kurnazlığı ile zehirleyen tilki
Ve kuytu düşüncelerin
İnsan görünüşündeki
Akrep sokması…

 

Bırak bu deccalları
Yansınlar.
Düşünce cehenneminde birer birer
Onlar ki
Ateşin dahi kanına girer

 

Durdurun bu iç kanamayı
Atın üzerinizden ölü toprağını
Sarmasın çocukları, sarmasın
Bedenlere sinen bu leş kokması

 

Kaygım çocuklar için
Yaşanıyor nitekim
Ateş kustum, lav tükürdüm yüzlerine
Kahroldum, eridim
Aldıran kim
This entry was posted in Şiirlerim. Bookmark the permalink.

Comments are closed.