O savaş yorgunu, yoksul, bitmiş bir ülkede Atatürk’ün demir ağlardan başka neleri ördüğünü aşağıya alıyorum. Kimler örmüş, kimler satmış görelim.
Atatürk 1930’da kibrit tekelinin bir Amerikan şirketine devredilmesi karşılığında 10 milyon dolarlık kredi ile Merkez Bankasını kurdu!
Atatürk 1934’te 8 milyon dolarlık Sovyet kendisini de kabul etti? Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı Yatırımlarını hazırladı!
Atatürk 2 milyon 745 bin sterlik İngiliz kredisini de kabul etti.
Karabük Demir Çelik Tesisleri için! Bir yandan “yabancı sermaye” desteği alırken, öte yandan “Türk’ün kendi yurdunda, kendi diline ve yasasına uymayan kuruluşlarla ilişkide bulunamayacağı” kararı ile 1931-1938 arasında bir çok imtiyazlı yabancı şirketi “millileştirdi”; Almanların elindeki Ergani Bakır Türk Anonim Şirketi, Fransızların elindeki Keçiborlu Kükürt madeni imtiyazı feshedilmişti.
1920’de yüzde 68’i yabancı bankaların elinde olan mevduatta bu payı 1937’de yüzde 9’a indirmeyi başaran Atatürk “milli bankacılık” politikasının uygulanmasını sağlamıştır.
“Kefen bezini bile Japonya’dan alan” sıfır üretime sahip, savaş yorgunu ve yoksulu bir ülkede Atatürk bütün yer altı ve yerüstü kaynaklarımızı değerlendirmek için MTA gibi bir kuruluşu ve ETİBANK’ı kurdu? *Yeniçağ gazetesi yazarı Selcan Taşçı’nın yazısından alınmıştır.