Semiha Ayverdi’den bir hikâye.
“İşte söz verilince böyle verilmeli” Okyanusta bir gemi çok şiddetli bir fırtınaya yakalanır ve batmaya başlar. Panik içindeki yolcular kurtulmak için dua ederler. Kimi “Allah’ım kurtulayım bütün kötü huylarımı bırakacağım, kimi hak yemeyeceğim, kimi içki içmeyeceğim,” vb sözlerle Allah’a söz verirler. Yolculardan biri ise nereden aklına geldiyse “Allah’ım sağ salim kıyıya çıkayım asla fil eti yemeyeceğim” der. Duaları kabul olur, kıyıya sağ salim varırlar ama vardıkları yer ıssız bir adadır ve yiyecek yoktur. Açlıkları iyice arttığı için bir fil yavrusu görüp öldürürler ve yerler. Ancak kurtulursa fil eti yemeyeceği sözünü veren yolcu çok aç olmasına rağmen fil eti yemez. Akşam olunca kazazedeler uyurken anne fil gelir. Uyumakta olan yolcuları tek tek koklayıp yavrusunun etini yiyenleri kokudan anlayarak çiğneyip öldürür, yemeyene ise hiç dokunmaz.
*Ağâh Oktay GÜNER’den