BENİM!

Tanırsınız, bilirsiniz siz beni…

Avar, Göktürk, Hun, Uygur bil benim

Ulaştırır istiklale iz beni…

Üç kıtada Türkü benim, dil benim

* * *

Tanrı’ya adanmış kulum, neferim

Sönmez yüreğimde, özümde ferim

Yazılıdır altın harfle zaferim

Hakikate koşan benim, yol benim

* * *

Kimsesize sahip çıktım her vakit

Korkuyu içimde yaktım her vakit

Zalim kralları yıktım her vakit

Mazlum benim, mağdur benim, kul benim

* * *

Kınalı elleri kilim dokuyor

Kardelenler kara meydan okuyor

Gönül gülleriyse çok hoş kokuyor

Bozlak benim, Türkü benim, gül benim

* * *

Nefisler utanır yerde sürünür

Her şey bir sevgiye, aşka bürünür

Dağlarında bir yücelik görünür

O dağ benim, ova benim, bel benim

* * *

Hürriyet uğruna çok can gidiyor

Canlarla birlikte hem kan gidiyor

Yurt deyince akıl baştan gidiyor

Gazi benim, şehit benim, al benim

* * *

Milyonlarca canın, atan var orda

Hür olarak doğup batan var orda

Toprak deyip geçme yatan var orda

Vatan benim, yöre benim, il benim

* * *

Gönül Kâbe’sini tavaf eyleyen

Diliyle, haliyle güzel söyleyen

Günahkâr nefsiyle hep af dileyen

Üçler benim, kırklar benim, el benim

* * *

Nice koç yiğidin ülküsüydü bu…

Gönlünde, dilinde Türküsüydü bu…

Alimin hatibin kürsüsüydü bu…

Kızıl Elma ülkü benim, dal benim

* * *

Tevhidi kurtaran kana güvenin

Makber istemeyen cana güvenin

Tarihe kazınan şana güvenin

Millet benim, İslam benim, kul benim

Ben Kim miyim? Ben TÜRK’ÜM!

* * *

Kenan Şahbaz

This entry was posted in Şiirlerim. Bookmark the permalink.

Comments are closed.