Hocalıyı Unutma, Unutturma!
Tarihin ender tanıklık ettiği canavarlıklardan sağ kurtulanları ise ’kurşuna’ dizerek katlettiler.
Takvim yaprakları, ’26 Şubat 1992’ tarihini gösterdiğinde Hocalı artık yeryüzünden silinmişti.
***
Bir zamanlar kendilerini ’teba-i sadıka’ olarak gören Osmanlı İmparatorluğu’nu sırtından hançerleyen Ermeniler, 1915 yılında Doğu Anadolu’da baskın düzenledikleri kasaba ve köylerde, ’hamile kadınların’ karınlarını yararak bebekleri dışarı çıkarmışlar, ele geçirdikleri ’küçük yaştaki’ çocukları,’diri diri’ tandırlarda pişirerek zorla annelerine yedirmeye çalışmışlardı.
Ermenistan hükümetinin ’milli kahraman’ unvanı verdiği katillerden Zori Balayan, 1996 yılında yazdığı “Ruhumuzun canlanması” isimli kitapta, Hocalı’da yaşanan ’insanlık dışı’ mezalimi bakın nasıl anlatıyor:
– “Çete üyesi olan Haçatur’la zaptedilmiş evlerden birisine girdiğimizde, askerlerimizin 13 yaşında bir Türk çocuğunu pencereye çivilediklerini gördük. Haçatur, çocuğun bağırmaması için anasının kesilmiş göğsünü onun ağzına soktu. Ben de önce çocuğun karnının, başının ve göğsünün derisini soydum. Sonra Haçatur, cesedini doğradı ve onunla aynı kökten, Türk kökünden gelen köpeklere dağıttı. Aynı şeyi üç Türk çocuğuna daha yaptık. Halkımın intikamının yüzde birini bile aldı isem ne mutlu bana.”
*Yeniçağ Gazetesi Yazarı İsrafil K.Kumbasar’ın yazısından alıntıdır.
This entry was posted in
Gündem. Bookmark the
permalink.
