RUHUN KUSAR…
Bir yaz günü…
Sofra kurulmuş, yemek yenilecek. Her şey hazır. Merhum Necip Fazıl masanın üzerindeki içi su dolu ”viski şişesi”ni görünce sorar:”Bu ne?”
Cevap verir oğlu:”Baba! Soğuk su için. Buzdolabına ancak bu şişeleri koyabiliyoruz da!” İtiraz eder üstad:”Olmaz!”
İzaha çalışır oğlu:”Baba ‘İnan ki çok iyi temizledik, bol sabun ve kaynar suyla yıkadık!” Üstad yine ”Olmaz!” der ve şu ibretli izahı yapar:”O hâlde oğlum! Yarın lâzımlık satan bir dükkâna gideceksin ve oradan el değmemiş bir lâzımlık alacaksın ve çorbanı da bu lâzımlıkla içecek, yemeğini lazımlıkta yiyeceksin! İçebilir misin? Yiyebilir misin? Elbette içebilirsin. Elbette yiyebilirsin. Hiçbir mahzuru da yok. Amma velâkin,mantığın kabul etse de o çorbayı ve yemeği ruhun kabul etmez, kusar…
This entry was posted in
Fıkralar. Bookmark the
permalink.
