Düğüm attılar üstüne düğümün Farkına varmadılar öldüğümün Bir daha halini sordum köyümün Dediler ki; “ruhuna el Fatiha!”
Buna çok üzüldüm , çok kafa yordum Böyle perişanlık beklemiyordum Bir ara çiftçinin işini sordum Dediler ki; “ruhuna el Fatiha!”
Kahroldum, esnafa ümit bağladım Şok oldum, şaşırdım, gönül dağladım “Esnaf öldü” sözü duydum ağladım Dediler ki; “ruhuna el Fatiha!”
Hiç kalmamış halkta dayanacak can Herkes kan ağlıyor içten içe kan İşçi, memur geldi aklıma o an Dediler ki; “ruhuna el Fatiha!”
Duyunca bunları bittim, tükendim Bu vatana kan ve can veren bendim “La havle” çekerek siniri yendim Dediler ki; “hepsine el Fatiha!”