SEN YOKSUN!

SEN YOKSUN!

* * *

Gönül harmanında sevgi elerim

Tomurcuğa durur düşüncelerim

Sensizlik, yalnızlık işkencelerim

Şakıyan bülbülün gülü sen yoksun

* * *

Sevgim coşkun, sevgim sağanak, ince

Kurul, kalbimdeki köşke keyfince

Bir bahar kanımı ateşleyince

Ümidimin nazlı tülü sen yoksun

* * *

Yemyeşil dallarım kurudu birden

Korkarım –vallahi- aşkı tehirden

Sensizlik denilen müthiş zehirden

Gönlümün arınan gölü sen yoksun…

* * *

Dağlarıma neden, nasıl kar yağar?

Aklım, hayalinle sevdayı sağar

O anda sevginin güneşi doğar

Doğan güneşimin alı sen yoksun…

* * *

Çile çeke çeke çilem dolmuyor

Buna rağmen, bu aşk hâlâ solmuyor

Hanem sensiz, gönlüm sensiz olmuyor

Bu sevginin gönül balı sen yoksun…

* * *

Ya seven, sevilen, ya inanan kör

Yoksa mevsimler mi, sen misin nankör?

Sensizlikle geçen bütün zaman kör

Hayatımın asil dalı sen yoksun…

* * *

Gören, duyan benim halime şaştı

Yokluğunun kahrı arşa ulaştı

Dondu ümitlerim artık buzlaştı

Yüreğimin ipek şalı sen yoksun…

* * *

* Her Şey Sensin Kitabımdan

Kenan Şahbaz

Eğitimci, Halk Şairi, Araştırmacı, Yazar

This entry was posted in Şiirlerim and tagged , , , , , , . Bookmark the permalink.

Comments are closed.