New York Times’tan anlaşmanın yüzüncü yılında yeni harita (2)
www.kenansahbaz.com
İNGİLTERE’NİN ÇIKARLARI
İngiltere, kazanacağına emin olduğu Birinci Dünya Savaşı sonrasında Ortadoğu’yu kendi çıkarları doğrultusunda nasıl şekillendireceğini belirlemek üzere ilgili bakanlıkların temsilcilerinden oluşan bir komite kurmuştu. Bu komitede Savaş Bakanlığı’nın danışmanı da Skyes’dı. Komitenin hazırladığı rapora göre, İngiltere’nin önündeki seçenekler şunlardı:
Osmanlı Devleti’nin İtilaf Devletlerince ilhakı;
Osmanlı Devleti’nin topraklarının etki alanı olarak paylaşılması; Osmanlı Devleti’ni olduğu gibi bırakmak ama hükümetini tabii kılmak;
Osmanlı’yı yarı özerk bölgelere ayırıp, yerinden yönetimlerini sağlamak. Düşünülen yarı özerk bölgeler de şunlardı; Suriye, Filistin, Ermenistan, Anadolu, Mezapotamya.
Komite, Bakanlar Kurulu’na bu seçeneği tavsiye etmeye karar verdi.
İngiltere’nin derdi, Mısır ve Süveyş Kanalı’nı, ayrıca Hindistan’a giden yolları korumaktı. O dönemde yeni yeni keşfedilmeye başlanan ama var olup olmadığından emin olunmayanIrak’taki petrol yatakları da gözardı edilmiyordu. Komite’nin önerdiği çözüme göre, İngiltere Akdeniz’den Basra Körfezine kadar olan bölgeyi etkisi altına alacaktı.
Sykes, bir arkadaşına şunları yazıyordu;
“Türkiye diye bir şey artık var olmamalı. İzmir, Yunanlıların olacaktır. Adana İtalyan, Güney Toroslar ve Kuzey Suriye Fransız, Filistin, Mezopotamya İngiliz ve geri kalan İstanbul dâhil Rus.”
FRANSA’NIN ÇIKARLARI
Ancak bir sorun vardı, Suriye’yi isteyen Fransa’yı bu plana ikna etmek.
İngiltere ve Fransa, Birinci Dünya Savaşına müttefik olarak girmiş olsa da Osmanlı topraklarının nasıl paylaşılacağı konusunda birbirlerine güvenmiyorlardı. Birinci Dünya Savaşı’ndan önce deAfrika için anlaşmazlığa düştükleri olmuştu.
Akdeniz’in doğusunda ticari, politik ve dini ilişkiler kurmuş olan Paris hükümeti içinse, Suriye ve Filistin, Ortadoğu’nun Fransası’ydı. Fransızlar, bu tezlerini desteklemek için bu bölgede Haçlı Seferleri sırasında Latin Krallıkları kurduklarını bile hatırlatıyor ve bölge halkının Fransa yönetimi altında yaşamayı istediğini öne sürüyordu. Onlara göre Şam, olası bir Arap İslâm Devleti’nin merkeziydi ve böyle bir merkezin rakip İngilizlerin denetimine girmesi kabul edilemezdi.
Fransızlar, İngiltere’nin Ortadoğu emellerini de imparatorluklarını genişletmek arzusu olarak algılıyordu.
Kaynak:1 Al Jazeera
Türk Kaynak: 2 New York Times’tan anlaşmanın yüzüncü yılında yeni harita