Kedi, fare ve avcı..
Bir ağaç kovuğunda Rûmi adlı bir kedi yaşarmış. Yakındaki bir yuvada da Hems adlı farenin yuvası varmış. Bir gün kedi, avcıların kurduğu tuzağa yakalanmış. O sırada yiyecek aramak için dışarı çıkan fare, kediyi o halde görünce önce sevinmiş ama arkasına dönüp baktığında onu kapmaya hazır bir gelincik ve ağacın tepesinde gözleriyle onu takip eden bir baykuş görmüş. Hemen kedinin yanına giderek, kendisine dokunmama sözü vermesi halinde iplerini kemirerek onu kurtarabileceğini söylemiş. Gelincik ve baykuş kedinin yanına yanaşamadıkları için olay yerini terk etmişler. Kedi öneriyi kabul etmiş. Fare, kemirme işini ağırdan alarak son ipi koparmamış. Birden avcı gelmiş, fare hemen son ipi de koparmış, avcıyla burun buruna kalan kedi ağaca ancak tırmanabilmiş, fare de hemen bir yarığa sinmiş.
Avcı gidince, kedi fareye seslenmiş, teşekkür etmek için fareyi yanına çağırmış ama fare “Zayıfın güçlü düşmanından uzak durması, güçlünün zayıfa güvenip kanmasından daha sağlıklı, daha doğru bir tutumdur, akıllı kişi, çaresiz kalınca düşmanla da anlaşmayı bilir. Bizim bir araya gelmemize imkân yoktur. Sen kendi yoluna, ben kendi yoluma” demiş.
Filozof Beydeba, hikâyesini Hükümdar Debşelim’e anlattıktan sonra, “Dostluk ve düşmanlık, asla sabit kalmaz; Akıllı adam gerektiğinde eski düşmanından yardım isteyebilir. Evvelce ona karşı beslediği itimatsızlık hissi, asla basiretini kapatmaz. Uyanık kişi, korktuğu bir felâketi defetmek için düşmanından da faydalanmasını bilendir” diye öğüt vermiş.
Kaynak: Kelile ve Dimme Hintli Filozof Beydeba
