Söylesem Tesiri Yok, Sussam Gönül Razı Değil!

Atatürk’ün bağımsızlık düşkünlüğü, ileri görüşlülüğü ve Türk ulusuna duyduğu güven sayesinde genç Cumhuriyet onlarca askerî ve sivil fabrika ile ayağa kalkacak gücü kendinde bulabilmişti. Sanayiden tarıma, her alanda, modernleşme ve planlı gelişim Türkiye Cumhuriyeti’nin geleceğinin aydınlık olması için elzemdi ve bu yüzden de hayata geçirildi. Artık Türk ulusu muhtaç ve hizmetkar olmayacak; üretecek, gelişecek, kendi vatanında “Efendi” olacaktı. Bu ülkü doğrultusunda bir yandan ülkemiz dışa bağımlı olmayıp kendi tarımı ve sanayii ile kendine yetebilecekti, öte yandan ise geleceğimiz için atılan her adımda birlik ve beraberliğimiz pekişecekti.

Topraklarımızın verimliliği, insan gücümüz ve coğrafyamızın sağladıkları sayesinde sayısız alanda kendi kendine yetebilecek potansiyele sahibiz. Jeopolitik konumumuz gereği ise bu bir zorunluluktur. Cumhuriyetimizin ilanından beri bölgemizde, bölgemize yakın ve uluslararası boyutlarda gelişen krizleri bertaraf edecek bir potansiyel ile bu günlere geldik. Yıllarca “babalar gibi satılan” kazanımlarımızın son damlaları ile geçirdiğimiz bu günlerimiz, yamayarak günü kurtarmaya çalışmanın uzun vadede ne denli tehlikeli olduğunu gözler önüne sermiştir. Dünya ortalamasında gıda fiyatları düşerken bile enflasyona yenilmekte, birçok kalemde dışa bağımlı hâle gelmiş bulunmaktayız. Atatürk’ün idealinde kurulan cumhuriyetimiz, işte tam olarak bu günlerin gelmemesi adına kalkınma planlarını yapmış; bir ulusu önce yok oluştan kurtarıp, ardından geleceğe güvenle bakabilmesi adına umut olmuştur.

Bir ulusun, tüm zorluklara ve yokluklara rağmen ortak bir gelecek kurabilme adına verdiği bunca mücadeleyi babalar gibi peşkeş çekmek, muhtemelen, işlenebilecek en büyük suçlardan biridir. Bunca zamandır dayatılan bu politikalar, Türk ulusunun bağımlı hâle getirilmesi için dizayn edilmiş projelerin ürünüdür. Tarımda kendi kendine ve başka ülkelere yetebilen 7 ülkeden biri iken bugün halkımız fahiş fiyatlara, tarım ilaçlarından dolayı ihraç edildiği ülkelerden geri gönderilen ürünlere ulaşmaya çabalamaktadır. Keza hayvancılık da aynı kaderi paylaşmaktadır ve halka verilen müjde ithal etin getirileceğidir. Bunca yıldır yamayarak yürütülmüş politikalardan Türk ulusu tam olarak ne kazanmıştır?

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş değerleri, döneminin çok ilerisinde bir aydınlanmayı içinde barındırıyordu. Yıllardır yapılan kara propagandaların aksine, cumhuriyetimizin temel yapı taşı olan ilke ve devrimler Batı özentisi değil, aksine binlerce yıllık birikimin modern çağa uyarak insancıl bir devlet yönetiminin tesis edilmesiydi. Hızlı hareket ederek hukukun evrensel anlayışının Türkiye’ye transfer edilmesinde hiçbir beis bulunmuyordu. İşleyen bir sisteme ihtiyaç duyuldu ve en iyi şekilde hayata geçirilmesine gayret edildi. Fransız Devrimi öncesinde, De Guignes ve Voltaire tarafından yazılan eserlerde Tuğrul Bey’in Selçuklu’ya getirdiği laiklik anlayışının benimsenmesi gerektiği belirtilmişti. Mustafa Kemal Atatürk de aynı ataları gibi, laiklik anlayışını Cumhuriyet’e armağan etti. Karşı devrimciler, bütün bu ilke ve devrimlerin Türk kültürüne ve tarihine aykırı olduğunu, üstümüze yamandığını iddia ederek yıllarca kara propagandada bulundular. Hâlbuki “kısa günün kârı” anlayışı ve yamama politikaları hep karşı devrimcilere verilen Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkma projesinin ürünleriydi. Etkili ve istikrarlı politikalardan vazgeçip, bir günün diğerini tutmadığı politikalarla ilerlediğimiz bu yol artık köstebek çukurları ile dolmuştur ve yama siyaset sonuç vermemektedir.

Alıntı: Selçuk Erenerol

Devrimizin liderlerinin ortak özellikleri büyük zekâya sahip olmamaları, iyi yetişmemeleri, dar ve sığ oluşlarıdır.  Buna bazılarının kendileriyle sınırlı bir yönetim anlayışıyla hareket ettiklerini de eklerseniz dünyanın neden bu durumda olduğunu açıklamak kolaylaşır.                                                         Trump, tam serseri mayın.  Putin’in ondan kalır yanı yok diyenler de çok. Bazı bakımlardan benzese de akıllı deli diyenler de epeyce var. Şimdi yıldızının sönmüş göründüğüne bakmayınız. Adam Rusya’nın büyük şansı.             Eski ve yeni örneklere bakarak diktatörün de akıllısı makbul. Mao’dan beri Çin öyle. O toplum başka türlü yönetilemezdi denemez. Sopasız kolay kolay kalkınamayacağı söylenebilir. Bu işi de Çin usulü yapıyorlar. Şimdiki liderinin adını sorsanız bilen zor çıkar. Görünmez, göze batmaz profili tercih ettiler. Ulu orta konuşmadılar, olur olmaz konularda fikir söylemeye yanaşmadılar. İş yaptılar. Çin böyle büyüdü. Bir de çok konuşanlar var. Bizdeki de onlardan. Bizimkinin iki gücü var: Dine dayanması ve rakiplerini türlü şekillerde devre dışı bırakmayı bilmesi. Bunları yapmak için uygun zaman hepsinden önemli. Dolayısıyle bir şansı da böyle bir dönemde başa geçmesi. Madem girdik, onu da söyleyelim: 23 yıl iktidar için çok uzun bir zaman. İyi bir elde ülke büyüdükçe büyürdü. İçerde dışarda birçok alanda arkalara düştüyseniz düşüneceksiniz. Hâlâ, düştük tamam da Reis çıkaracak, bir mucize yaratacak diyen varsa o inançtır, tartışılmaz.  Zaten o kesin inançlılar yüzünden bu duruma düştük. Onlar yanlışları görüp söyleme yiğitliğini gösterselerdi, en azından savunmasalardı, ülke bu hale gelmeyecekti. Diyeceğim o ki dünyayı ve bölgemizi anlamak isterken de kendimize bakacağız.

Alıntı: Yağmur Tunalı

Bugün yıllarca Rusya’nın arka bahçesi olmuş Batı Türkistan devletleri ve orada yaşayan Türklerde gelişen ya da gelişemeyen millet bilinç üzerinden beklentilerimizi konuşuyoruz. Bizde bile Türk adını kaldırmaya çalışan bir iktidar varken, Türkistan’daki gençlerin Türk devletleri büyüyüp birleşip Turan olacak diye hayal kurduklarını sanmıyoruz elbette ama Türklüğe bu kadar kayıtsız kalmalarını da beklemiyoruz. Hem Türk Devletleri Teşkilatı üyesi ülkelerin kaçının anayasasında Türk adı ya da tanımı var ki?

Biz burada oturmuş birileri bir kuşak projesi veya enerji hattı-koridoru falan yapsa o da bizim topraklarımızdan geçse, biz de para kazansak diye beklerken Rusya’nın zayıfladığı bu günlerde AB çoktan oyun kurmaya başlamış kardeş ülkeleri yanına almış bile.

Rusya’dan açılan alanı daha önce fırsat olarak gören Türkiye neden şimdi bu konuda isteksiz duruyor anlaşılabilir gibi değil. Türkiye’nin imkanlarını Libya, Sudan, Somali, Myanmar lehine kullanırken bir anlamda Türk devletleriyle ilişkilerini geliştirmek için çaba sarf etmeyerek onlara sırtını döndü, Arap dünyasının bir parçası olmaya çalışıyor. Bir de TDT Aksakallar Konseyine Türk dünyası konusunda yetişmiş onca değeri varken Binali Yıldırım’ı atayarak gayri ciddi tutum takınmasının elbette bir sonucu olacaktı. Doğal kaynak zengini otoriter devletler ve fakir, hakkı hukuku olmayan halklardan oluşan bölge ülkeleri kim bilir nasıl lobi faaliyetleriyle zengin ve güçlü AB’nin açtığı kollara koşuyor.

Olan biten bu olaylar “Kıbrıs Türk’tür Türk Kalacak” sloganları atan, Adriyatik’ten Çin seddine kadar Türkçe konuşarak gidebileceğini düşünen, Tanrı Dağlarından Kürşad’ın gür sesini bekleyen, Vey ırmağında atlarını sulama hayali kuran Türk milliyetçileri için kabul edilemezdir. Türk dünyasında benzer nesiller yetiştiremezsek, Taşkent’te, Almatı’da, Aşkabat’ta doğan Türk çocuklarının hayaline denizle kıyısı olan Türkiye ve tek ada ülkesi olan KKTC’de levent olmayı sokamazsak ve bu nesiller iktidar olamazlarsa daha çok hayal kırıklığına uğrarız.

KKTC’nin bugün geldiği durum Türkiye’nin ve dolayısıyla ülkeyi 23 yıldır yöneten AKP’nin eseridir. Maalesef sosyal ve kültürel olarak Türk dünyasına örnek gösterilecek durumu bırakın utanılacak hale gelmiştir. KKTC çok ağır ithamlar altındayken ve uluslararası tanınma sıkıntısı artarak devam ederken bilhassa İsrail vatandaşlarının ilgisiyle emlak fiyatlarının artması konusuyla da dikkat çekicidir.

Alıntı