Bir Yunan fırkası, Bursa’nın Gemlik Kazası’ndan geçti. Domaniç’ten, Sultan Dağları’ndan Kütahya üzerine doğru yürüdü. Karargâh Kumandanı Nâzım Bey şehit oldu. İnegöl halkı yediden yetmişine kadar düşmana karşı koymaya hazır. Silah bulamayanlar, taş, odun, demir parçalarıyla vatanı korumaya gidiyorlar!.. O sırada Domaniç Dağları’nın bu yiğit kadını da 20 yıl boyunca bütün bir gençliğini harcayarak yetiştirdiği oğlunun eline silahını veriyor. Ona aşıladığı vatan sevgisinden emin bir halde göğsünü gere, gere, İnegöl’e düş
manın karşısına gönderiyor. Lâkin gel gör ki; dağdan inen bu saf köylü çocuğu, bize hıyânet eden bir jandarma onbaşısının oyuncağı oluyor. Yaptığı işin kötülüğünü fark etmeden düşmana haber taşıyor. Bir gün, köyünde oğlunu, yurdunun kurtuluşu için dua ederek bekleyen bu talihsiz anaya, uğursuz bir haber veriyorlar: ” – Oğlun düşmana casusluk etti!” Kadın bir an duraklamadan silahlarını kuşanarak atına binip yola düşüyor. Kuytu ormanlar, yalçın kayalar aşarak bir yıldırım hızı ile İnegöl’e iniyor. Aldığı adrese göre oğlunun bulunduğu yere varıyor. Kendisini görmek üzere geldiğini söylüyor. Az sonra anasının gelişine sevinen genç, elini öpmek için koşa, koşa yaklaşırken atının üstünde dimdik bekleyen kadın, kara feracesinin yenine sakladığı silâhı çekerek tek kurşunla onu toprağa seriyor. Ve atın başını çevirerek arkasına bakmadan, bir kasırga hızıyla dönüp kayboluyor.” Kaynak- Şükûfe Nihal’in “Domaniç Dağları’nın Yolcusu – Bir Yurt Gecesi” isimli eseri. * http://nacipuskulcu.blogspot.com/2010/03/domanicli-habibe.html
Bu da, bir başka dalkavukluk hikâyesi: Ava olan merakı kadar
atıcılıktaki beceriksizliği ile de meşhur padişah günün birinde sürek avına
çıkmış. İleride havalanmış bir ördek sürüsü görmüş, hemen tüfeğini kapmış,
nişan alıp tetiğe basmış ama karavana! Sürü, tek bir noksan bile vermeden kanat
çırpmaya devam etmiş… Padişahın her an yanı başında duran dalkavuğu fırsatı
kaçırır mı? Hemen el kavuşturup boyun bükerek “Aman hünkârım!” demiş;
“Bu garip kuşların da hayatlarını bağışladınız!”… (Dalkavukluk
tarih boyunca işte böyle zarif, nükte ile dolu ve hem hazırcevaplık, hem de
parlak zekâ gerektiren bir meslek olmuştur. Bu özelliklere sahip olmayanlara,
yani “İddia ediyorum, Mustafa Kemal Atatürk’ten sonra partide en güçlü
lider sayın Kılıçdaroğlu’dur” gibisinden bir söz edip ardından
“İnönü’den, Ecevit’ten ve Baykal’dan da güçlüdür” diyerek tüy
dikenler dalkavuk falan değil, eski tâbiri ile “kâselîs”dirIer.
“Kâselîs: Farsça birleşik sözcük; çanak yalayıcı, dalkavuk anlamında. Asıl yazılışı kâse-lîs şeklinde. Çoğulu kase – lisan’dır ki pek kullanılmaz.
*sonkale.org Murat Bardakçı
Gönülleri sonsuz bir sabır gölü
Görenler sanıyor şakayık gülü
Sevenlerin kardeleni, sümbülü
Selam size;
Şifa hanesinde harman olanlar
Her türlü dertlere derman olanlar
Hastalığa müdahale anında
Huri, melek az kalıyor yanında
Altın, zümrüt, inci cevher kanında
Selam size;
Şifa hanesinde harman olanlar
Her türlü dertlere derman olanlar
Abidler safında en nurlu kişi
Size vermiş Lokman Hekim bu işi
Gözümde Ferhat’ın dağlar delişi
Selam size;
Şifa hanesinde harman olanlar
Her türlü dertlere derman olanlar
Olmasın yanlışlık, eksiklik kovun
Gönül incitmeyin okşayın ovun
Övün ey yüreğim daima övün
Selam size;
Şifa hanesinde harman olanlar
Her türlü dertlere derman olanlar
Hastalığı tutan eleksiniz siz
Mikroplara karşı yeleksiniz siz
Bugün de, yarın da meleksiniz siz
Selam size;
Şifa hanesinde harman olanlar
Her türlü dertlere derman olanlar
Bütün doktor ve sağlık çalışanlarımın Tıp Bayramını yürekten kutlar, bizleri sağlığımıza kavuşturmak için gösterdikleri gayretten dolayı takdir ve teşekkürlerimi sunarım.
14 Mart 1827’de, II. Mahmut döneminde, Hekimbaşı Mustafa Behçet’in önerisiyle ilk cerrahhanenin, Şehzadebaşı’ndaki Tulumbacıbaşı Konağı’nda Tıphane-i Amire ve Cerrahhane-i Amire adıyla kurulması, Türkiye’de modern tıp eğitiminin başladığı gün olarak kabul edilir. Okulun kuruluş günü olan 14 Mart, “Tıp Bayramı” olarak kutlanmaktadır.
İlk kutlama, 1919 yılının 14 Mart’ında işgal altındaki İstanbul’da gerçekleşmiştir. O gün, tıbbiye 3. sınıf öğrencisi Hikmet Boran’ın önderliğinde, tıp okulu öğrencileri işgali protesto için toplanmış ve onlara devrin ünlü doktorları da destek vermişti. Böylece tıp bayramı, tıp mesleği mensuplarının yurt savunma hareketi olarak başlamıştır.
1929-1937 yılları arasında 12 Mayıs günü Tıp Bayramı olarak kutlandı. Bu tarih, Bursa’daki Yıldırım Darüşşifası’nda ilk Türkçe tıp derslerinin başladığı tarih olarak kabul edildiği için Tıp Bayramı yapıldı. Ancak zamanla bu uygulamadan vazgeçildi, yeniden 14 Mart Tıp Bayramı oldu. 1976’dan bu yana 14 Mart’ın geçtiği hafta Tıp Haftası olarak kutlanmaya başlandı.
Tayyip Erdoğan’ın kullandığı ama kime ait olduğunu söylemekten kaçındığı “Tek bayrak, tek vatan, tek dil, tek din” ifadelerinin siyonistlere ait olduğunu biliyor musunuz? Ve İsrail’ ilk defa bir Müslümana “Yahudi cesaret madalyası” takıyor. Niçin?
“Ey RTE, Şu an ki Makamını Milliyetçiliğe Borçlusun!” başlıklı yazıda ifade edilmektedir.
12 Mart 1921 tarihinde TBMM’de yapılan oylama sonucunda Mehmet Akif’in şiiri, İstiklal Marşı olarak kabul edilmiştir. Mehmet Akif Ersoy, verilen 500 liralık ödülü “Ben bu şiiri para için yazmadım.” diyerek Türk ordusuna bağışlamıştır. Mehmet Akif, İstiklal Marşı’nı kitabı Safahat’a niçin koydurmadığı sorulduğunda “O benim değil, milletimindir.” cevabını vermiştir.
İstiklal Marşı’nın bestelenmesi için yarışma düzenlenmiş, bu yarışmaya 24 besteci katılmıştır. 1924 yılında Ankara’da toplanan seçici kurul, Ali Rıfat ÇAĞATAY’ın bestesini kabul etmiştir. Bu beste 1930 yılına kadar çalındıysa da 1930’da değiştirilerek Cumhurbaşkanlığı Orkestrası Şefi Osman Zeki ÜNGÖR’ün hazırladığı bugünkü beste yürürlüğe konmuştur.
Millî marşımız, milletimizin hiç değişmeyen bağımsızlık karakterinin yakın çağdaki büyük tezahürü olan ve Mustafa Kemal ATATÜRK önderliğinde gerçekleştirilen Kurtuluş Savaşı içinden çıkmıştır. Millî marşımız, Türk milletinin “medeniyet denilen tek dişi kalmış bir canavar” tarafından yok edilme niyet ve teşebbüslerine karşı verilmiş bir kavganın içinden doğmuştur. Onun için adı “İstiklal Marşı”dır.
Mehmet Akif, son günlerinde, hasta yatağında yatarken kendisine İstiklal Marşı için “Acaba yeniden yazılsa daha iyi olmaz mı?” diye bir sual sorulmuş. Akif’in şu cevabı, bu marşın neyin destanı, neyin mahsulü olduğunu anlatacak bir vecizedir:“O şiir bir daha yazılamaz, onu ben de yazamam; onu yazmak için o günleri görmek, o günleri yaşamak lazım. Allah, bir daha bu millete bir İstiklal Marşı yazdırmasın.”
Türk olmak zorunda değilsin. Ancak Türk’e vefa borcunu unutma!
http://www.sonkale.org/hakan-sukur-bunu-izlesin-h197948.html konuyu bu adresten seyredebilirsiniz.
2011 seçimleri öncesi Saffet Sancaklı’ya katıldığı Genç Bakış programında neden MHP diye soruluyor. Sancaklı adeta Hakan Şükür’e cevap niteliğinde bir cevap veriyor.
“80′ öncesi günlerde Ay Yıldızlı bayrak direkten indirilip yerine başka bayrak asılınca….,Ay yıldızlı bayrağın bu okulda dalgalanmasını sağlayacak kimse yok mu dedim, var dediler…
Ülkücüler var dediler !
Ve ben o günden beri Ülkücüyüm…”
80 öncesi marksistler, stalinistler, maoistler, “Enternasyonel Marşını söyleyerek Türk Bayrağını gönderden indirmek istediklerinde karşılarına ülkücüler dikildi. “Bayrak inmez Ezan dinmez” dediler. Hala da demeye devam ediyorlar.
“Vatanın ha ekmeğini yemişim ha uğruna bir kurşun” diyen bir anlayış ülkücülerden başka bir fikirde mevcut değildir. Allah onlardan razı olsun!
Tayyip Erdoğan’ın 18 Aralık 1991’deki Kürt raporu:
Kayserili, siyah sutyen almak için girmiş Musevinin dükkanına.
Paranın… kokusunu alan Musevi, az kaldığını iddia ederek, tanesini 40 dan vermiş. Kayserili, 6 tane alıp, birkaç gün sonra tekrar dönmüş, bu sefer 2 düzine istemiş…
Bu sefer Musevi tanesini 50 den satmış.
Aradan 1 ay geçmiş, gittikçe mal bulamayacağını sanan Kayserili, geri kalanı 75 den kapatmış.
Sonunda Musevi merak edip, bu kadar sütyeni ne yaptığını sormuş ona!
Kayserili cevap vermiş,
Hiç Vallah ben ikiye kesiyor, minik takkeler yapıyor, sonra da bunları Musevilere tanesi 100(*) den satıyorum demiş!!!
