Söylesem Tesiri Yok, Sussam Gönül Razı Değil!

“İnsanların çocuklarını çalan, dev bir beyin yıkama ve sınıflandırma makinesi olarak merkezi okul eğitiminin var olmasına izin verilmiş olabileceğine inanasım gelmiyor. Bu gerçekten oldu mu? Benim hayatım bundan mı ibaretti?”

John Taylor Gatto, 1991’de New York‘ta “yılın öğretmeni” seçilmiş. 30 yıllık sınıf deneyimine ve müfettişlik görevlerine sahip. Amerikan okul sistemini, Alman okul sistemine, daha açığı Hitler dönemi okul anlayışına benzeterek reddedip okuldaki görevini bırakmış. Orijinal adı Weapons of Mass Education: A Schoolteacher’s Journey Through the Dark World of Compulsory Schooling olan ve Mehmet Ali Özkan‘ın tercümesiyle Türkçe’ye kazandırılan eseri ise son kitabı olarak kayıtlara geçer.

30 yıllık öğretmen olan Gatto kitabında, okulu, eğitimi ve Amerikan eğitim sistemini sert bir şekilde sorguluyor, ‘okulu’ eleştiriyor. O, bir mekâna kapatılmaya dayalı okul eğitimine karşı çıkıyor. Çünkü çok farklı yönlere doğru gitme ve gelişme temayülünde olan bireysel hayatları tek tip haline getirdiğini, bireyleri yığınlaştırma emelinde olduğunu düşünüyor. Hatta okul sisteminin tüketim ekonomisine boyun eğdiğini savunuyor. Birleşik Devletlerde zorunlu eğitimin tarihi ve fikri arka planını çizen yazar daha sonra -kendi öğretmenlik tecrübelerine de dayanarak- zorunlu okul eğitimi sürecinde yaşananlara ve sürecin öğrenciler üzerinde açtığı hasarlara dair açıklamalarda bulunuyor.

ZORUNLU EĞİTİME BAKIŞINDAKİ ELEŞTİRİSİ

Amerika’nın muhtelif okullarında yaptığı öğretmenliği Wall Street Journal‘a yazdığı bir yazıyla bırakan yazar, kitabın yazılış amacını şöyle ifade eder: “Öğretmenlik kariyerimin ilk ayından itibaren girdiğim sınıflarda entelektüel gücün, yaratıcı sezginin ve iyi karakterin seviyesinin hep azaldığını ve aslında benim de tam olarak bu iş için para aldığımı fark ettim (s.147). Okul artık (…) sanayicilerin siparişi üzerine tanzim edilen bir davranışsal eğitim laboratuvarına dönüşmüştür. Devlet okulu sınıflarında otuz yıl bu yaratığa hizmet ettikten sonra 1991’de öğretmenliği bıraktığımda, gördüğüm ve ne yazık ki yaptığım şeyler –beni affedin- konusunda tanıklık edeceğime dair kendime söz vermiştim. Bu kitap, benim o sözü tutma yollarımdan biridir (s.47).”

Yazara göre zorunlu eğitim Birleşik Devletlerde on dokuzuncu yüzyıl boyunca yerleştirilmeye çalışılmışsa da dişlerini tam anlamıyla 1905- 1915 yıllarında ülkeye geçirmiştir. İyi insan ve vatandaş yetiştirmek ve herkesin elinden gelenin en iyisini yapmasını sağlamak zorunlu okul eğitiminin gerekçesi olarak gösterilse de yazara göre; “bundan daha büyük bir yalan yoktur. Asıl amaç mümkün olduğunca fazla sayıda bireyi, tehdit oluşturmayacak bir düzeyde tutmak, standartlaşmış bir vatandaşlık öğretisi yaymak, başkaldırı ve özgünlüğü öldürmektir. ABD’de ve dünyanın her yerinde eğitimin amacı budur (s.20).”

FİŞLEDİĞİ YAZARLAR

Gatto’nun ısrarla üzerinde durduğu düşünce, ABD’de yerleştirilen zorunlu eğitimin köklerinin Prusya askeri devletine dayandığıdır. Yazar, Prusya eğitim sisteminin köle ruhlu insanlar ortaya çıkardığını belirtir. Ona göre; zorunlu eğitim düşüncesi, oldukça eskidir. Platon’dan beri birçok ütopyacı yazar bunun zeminini hazırlamıştır. Bu manada yazar Calvin, Francis Bacon, Spinoza, Thomas Hobbes, Johann Fichte, Charles Darwin gibi isimleri özellikle “fişler.”

ROCKEFELLER, CARNEGİE VE FORD GİBİ VAKIFLARIN AMAÇLARI

Okulların giderek endüstrinin bir kolu haline dönüştürüldüğünü ifade eden Gatto, zorunlu eğitimin Amerika’da bir sistem olarak yerleşmesinin arka planında güçlü ama görünmez kuvvetlerin yer aldığını belirtir. Bu karanlık güçlerin, ülkenin okullarını ahtapot gibi sardığını ve yeni okul politikalarının kamuoyunun gözlerinden uzaktaki vakıf binalarında kotarıldığını aktaran yazar özellikle Rockefeller, Carnegie ve Ford vakıflarının isimlerini dile getiriyor. Öyle ki E.Thorndike’ın Eğitim Psikolojisi literatürünü Rockefeller vakfının desteğiyle oluşturduğunu söyler.

1896- 1920 yılları arasında bu vakıflar sanayici ve sermayedar gruplarına, üniversite kürsülerine, araştırmacılara ve okul idarecilerine ciddi yatırımlarda bulunarak mevcut okul sisteminin kurulmasında rol oynamışlardır. “Eğitim tröstü” olarak isimlendirilen bu grupların amacının “gençlere itaat idealinin benimsetilmesi” olduğunu belirten Gatto, bunu delillendirmek için farklı tarihlerdeki toplantılarda alınmış kararların ve söylenmiş sözlerin metinlerine de kitapta yer verir.

YAZARIN GERÇEK MESELESİ NE?

Yazarın asıl anlatmak istediği mesele eğitime karşı gelmesi değil zorunlu eğitime karşı eleştirilerini dile getirmesidir. Çünkü ona göre gerçek gayesi öğrenmek değil, “başarı” olan okulların, öğrencilerin kendileri adına bir şeyler öğrenme arzusunu söndürdüğünü, düşünme melekelerini bunun yanı sıra kendi başlarına kalabilme becerilerini ellerinden aldığını ve çivi çakamayan, yumurta pişiremeyen, can sıkıntısına çözüm bulamayan, topluma değer katamayan gerçek dünyadan uzaklaşmış insanlar ortaya çıkardığını ifade eder.

Zorunlu okul eğitimini bu şekilde resmeden Gatto, eğitime değil zorunlu okul eğitimine karşı olduğunu belirterek ikisi arasındaki farkı ortaya koyar ve çözüm önerisini de bu fark üzerinden geliştirir. Bu nedenle yazarın okul eğitimine alternatif olarak önerdiği eğitim şekli açık kaynaklı öğrenmedir. Bu öğrenme biçimi esnek mekânları ve esnek sıralama düzenlerini içine alan esnek zamanlı bir faaliyettir. Kişisel olarak yönetilen bireyselleşmiş bir eğitim olan açık kaynaklı öğrenmede kimin öğretmen olacağına hükümet değil öğrencinin kendisi karar verir. Öğrenci aktiftir ve kendi eğitim harcını karma sorumluluğunu yüklenir. Hayata değer katmanın okulla değil, okula rağmen gerçekleştiğine dair tezini delillendirmek içinse Amerika tarihinden okula hiç gitmeden ya da okulu bırakarak- açık kaynaklı öğrenme şekillerini benimsemiş kişilerin örneklerine yer verir. Benjamin Franklin, Thomas Edison, Bernard Shaw yazarın örnek olarak verdiği isimler arasındadır. (“John Taylor Gatto, Eğitim: Bir Kitle İmha Silahı, Zorunlu Eğitimin Karanlık Dünyasına Bir Yolculuk…” tasavvur, c. 4 sy. 1 (Haziran 2018) / Nuran Çınar)

Kaynak: John Taylor Gatto

DOĞU TÜRKİSTAN’A  SESSİZ KALAN EY DÜNYA!

Doğu Türkistan meselesi çok boyutlu bir denklemdir. İçinde birçok bilinmeyeni barındırır.
🤔Bu denklemi çözmek için Amerika’ya iltica etmek zorunda kalan Uygur Türk’ü̈ Rabia Kadir’i iyi tanımak gerekir.

🤔Bu denklemi çözmek için; Doğu Türkistan’da bulunan ve dünyanın ögrenmemesi konusunda Çin’in gizli soykırıma tepki vermek, medeniyet tarihini baştan aşağıya değiştirecek Beyaz Türk Piramitlerini açılması sağlanmalıdır.

🤔Bu denklemi çözmek için; Doğu Türkistan’da bulunan zengin petrol ve doğalgaz yataklarına vakıf olmak gerekir.
Dedim ya bu çok bilinmeyenli bir denklem, sıradan bir işgal ve zulüm değildir.

👉Öte yandan Doğu Türkistan için dünya ve yurdum insanın da sokaklara dökülmesi ve Uygur Türkleri için gür bir ses çıkarmalıdır.

👉Halbuki Doğu Türkistan’daki soykırım, işkence ve zulüm daha sistematik, daha canice ve vahşicedir

✍️Bilinen bir şey daha var:
O da Uygur Türklerinin daha mütedeyyin, daha dindar ve takva sahibi olduğudur.

🤔Peki, madem durum böyle ise o halde Uygur Türklerinin sahipsizliğinin sebebi nedir?
Müslüman olmaları mı?                                                                                                                                         

Yoksa Türk olmaları mı?
Hangisi?

👉İhlas ve samimiyet dedim azizim, şimdinin dünya devletleri ve hatta Türk dünyasında görülmüyor.

👉Hep banal, hep ucuz ve kirli siyaset!
Anlaşılan Türk olmak geçer akçe değil, Müslüman olmak da bir yere kadar!

🤔Bir Doğu Türkistan Uygur Atasözü der ki, “Bugün göz yumduklarınız, yarın bize göz açtırmayacak olanlardır!”

Alıntı