Söylesem Tesiri Yok, Sussam Gönül Razı Değil!

ERDOĞAN’IN AMEL DEFTERİYLE HESABA ÇEKİLMEK İSTER MİSİN?

Bir arkadaşımın kasap dükkanına girdiğimde yaşlı ve beyaz sakallı tanımadığım zatın konuşmasına tanık oldum.

Yaşlı adam kürsüdeymiş gibi yüksek bir sesle bir taraftan Erdoğan’ı övüyor, diğer taraftan ise sakallarını sıvazlıyordu.

Dinleyen de bilmese yaşlı adamın Mevlâna, Yunus- Hacıbektaş Veli, İmamı Azam, Abdulkadir-i Geylani’yi anlattığını sanacak.

Bir müddet dinledikten sonra kendisine, ”Erdoğan’ı o kadar yücelttin ki yarın mahşer günü Erdoğan’ın AMEL DEFTERİYLE hesaba çekilmek ister misin?” diye sorduğum da yaşlı adamın sesi kesildi, benzi soldu, panikledi, bir müddet soruma cevap veremedi.

Biraz sonra kekeleye kekeleye ”Ben kimsenin amel defteriyle hesaba çekilmek istemem” dedi ve sessizce kalkıp gitti.

Görüyorsunuz işte;

Kasap dükkanında ki Erdoğan’ı öven Hacı Dayı gibi, inanmadıkları ve imanlarına kefil olmadıkları halde insanlarımız üç kuruşluk dünya menfaati ve çıkar için ne türlü yalanları konuşabiliyorlar.

İmanına güvenmediği insanları bile menfaati söz konusu olduğunda, Evliya- Veli- Ulema yapabiliyor ve sonra evliya yaptığı o insanın amel defterinin temiz olduğuna inanıp, o amel defteriyle hesaba çekilmeyi kabullenmiyor.

Methettiği o insanın amel defteriyle yargılanmanın cehenneme gitmek olduğunu düşünüyor olmalı.

Gözü çıksın şu menfaatin!

İşte böyleleri için Pakistanlı düşünür Muhammed İkbâl ”Müslümanlardan kaçtım, İslâm’a sığındım” demişti.

Bizler de bugün böylesi şaşkınları görerek İslâm’a suç bulmayacağız.

Ya ne yapacağız?

Bu tür Müslümanlardan kaçarak, İslâm’ın kendisine sığınacağız. İslam’ın aydınlık ana caddesinden küfrün karanlık çıkmaz sokaklarına sapmayacağız.

Diğer taraftan ise;

Bazı din düşmanı art niyetli ahlâksız kişiler, İslami kılıfa bürünerek her türlü adaletsizliği, vurgunu, talanı yapan münafıkları bahane ederek, Kur’an’a, İslâm’a ve sünnetlere saldırmaktadırlar. Bu gibi şerefsiz din düşmanlarının söylediklerine de itibar ederek İslâm’a karşı ilgisiz kalmayacağız, yaşamaya ve yaşatmaya gayret göstereceğiz

Alıntı: Orhan Kılıçoğlu

12 Eylül ihtilali ile ilgili Merhum Süleyman Demirel’in şu tespitleri çok önemlidir. “11 Eylül günü akan kan, 13 Eylül’de nasıl durdu?’ dedim. ‘Yetkimiz yoktu’ dediler. ‘13 Eylül günü yetkiniz nereden çıktı?’ dedim. 13 Eylül günü var olan yetki, 11 Eylül günü de vardı.”

Demirel çok iyi biliyordu.

Süleyman Demirel’in iyi biliyordu “Truman Doktrinini” Amerika emperyalizminin kuyruk ağrısını. Süleyman Demirel Başbakan olduğu 1975 yılının 25 Temmuz’unda ABD’ye ait Türkiye’deki 21 üs ve tesis kapatmıştı… 12 Eylül’e kadar üstler kapalıydı.

O Amerika üstleri…

Sovyetler Birliği lideri Stalin, Türkiye’den Kars, Artvin, Ardahan’ı ve Boğazlarda üs istemesi üzerine Türkiye NATO’ya girmek için ABD’den yardım istedi.

1947 yılında ABD Başkanı Harry Truman tarafından Sovyet tehdidine karşı Truman Doktrini denilen bir plan hazırlanmıştır. Bu doktrin ile ABD “komünizm tehdidi” altındaki devletlere mali ve askeri yardım yapacağını açıklamıştır ki öncelikli ülkeler Türkiye ve Yunanistan’dır. Fakat bunun karşılığında Türkiye’den, serbest seçimlere dayanan demokrasi düzeninin yerleştirilmesi, “5 yıllık kalkınma planları” ve Köy Enstitüleri gibi uygulamaların kaldırılması talep edildi…

Daha sonra Truman Palanı çerçevesinde Marshall Planı ve anlaşmaları devreye sokulmuştur. Bu anlaşma 8 Ekim 1948’de İnönü hükümeti tarafından imzalanmıştır. Türkiye ilk defa Dünya Bankasına 50 milyon dolar borçlanmıştır ama bu parayı ve daha sonra Menderes hükümetince imzalanan 7’den fazla teslimiyet anlaşmaları gereğince verilecek yardımları İnönü hükümeti değil, 1950’de iktidar olan Menderes hükümeti kullanmıştır ki ABD’nin planları da bu yöndeydi zaten.

Menderes hükümeti, ABD planlarına tam uyarak ülkede kalkınma amaçlı üretim ekonomisi yerine, makyajlamaya öncelik vererek bu paraları çar çur etmiştir. Ülkede uçak üretebilen stratejik önemdeki fabrikalar bile kapatılmıştır. Bu arada ülkenin en stratejik kurumları, ordu da dahil ABD kontrolüne girmiş, Türkiye’de Amerikan üsleri kurulur…

Fakat Hazıra dağ dayanmazdı. Zaten Türkiye’nin bütün kurumlarını teslim almış ABD, yardımları biraz kısıp da Menderes hükumeti para bulmada zorlanmaya başlayınca, Menderes Sovyetlere yanaşma tehdidinde bulundu ve kendisini iktidar eden, finanse eden ABD buna müsaade etmeyip 1960 ihtilalini yaptırdı, Menderes ve arkadaşlarının akıbeti malum.

1960’tan sonra ABD, Sovyet tehdidine karşı yeni bir projenin hazırlıklarına başladı; Yeşil Kuşak Projesi…

Bu projeyle Türkiye’de dahil Ortadoğu ülkeleri, 3. Dünya ülkeleri olarak kabul ediliyor, coğrafyanın sosyolojisi de incelenerek din temelli propaganda, yapılanma, kaos ve kışkırtmalarla hem Sovyetlere karşı blok oluşturulacak hem de bu ülkeler geliştirilmeyecek, kontrolden çıkarılmayacak, üzerinde hakimiyet sağlanacaktı.

İşte “Kahpe 12 Eylül” ün alt yapısı da bu kahpeliklerle başladı.

Türkiye’de sağ-sol çatışmaları başlatıldı, aynı zamanda dincilik hareketleri, cemaatler ve tarikatlara da alan açıldı.

Sağ ve sol çatışmalarında iki tarafı da ABD domine ediyordu. Öyle ki, aynı silahtan çıkan iki kurşunla hem sağdan hem de soldan insanlar ölüyordu.

ABD’nin “Bizim çocuklar dediği cuntacılar, ihtilal zeminini hazırlamışlardı.

O çocuklarından biri “ihtilalin olgunlaşmasını bekledik” dedi.

Zalim Kenan Evren “Asmayalım da besleyelim mi?” “Bir sağdan, bir soldan asın“ diyerek darağaçları kurdu… Ülkü çinarı;

Mustafa PEHLİVANOĞLU,

İsmet ŞAHİN,

Ahmet KERSE,

Cevdet KARAKAŞ,

Fikri ARIKAN,

Halil ESENDAĞ,

Selçuk DURACIK,

Cengiz BAKTEMUR,

Ali Bülent ORKAN idam edildi.

Şehitlerin ruhu sad olsun…

İhtilalci Emperyalist Amerika uşaklarının çukurları derin, Ateşleri bol olsun.

Maalesef Amerika’nın hain planları dün emperyalist ABD’nin 6. Filosuna secde edenlerle, BOP projesi altında devam ediyor…

KAHROLSUN AMERİKA ve EMPERYALİZMİ.

Alıntı: Kaşıkaralı Nail Büyüksarı

Ülkedeki cinayetler Türk Silahlı Kuvvetleri’nin 12 Eylül sabahı yönetime el koymasıyla bıçak gibi kesildi…

Ordu yönetime el koydu ve 1982 Anayasası çıkarıldı ama “ihtilal“in sonuçları dehşet vericiydi;

7 bin kişi için idam cezası istenmiş, 517 kişiye idam cezası verilmişti…

650 bin kişi gözaltına alınmış, 1 milyon 683 bin kişi fişlenmiş, 50 kişi idam edilmiş ve 171 kişi de işkenceden ölmüştü…

Bugün darbenin üzerinden tam 40 yıl geçti ancak 12 Eylül 1980 askeri müdahalesi sağ sol- çatışmasını ve sosyoekonomik karmaşayı bitirmek için uygulansa da, hem rejimin gidişatında hem de sosyo politik ortamda tahribatlar yaratmaktan öteye gidemedi…

Sağcının da solcunun da cezaevlerinde işkence gördüğü 12 Eylül sonrasında, devletin sözde anarşizmi bastırmak için uyguladığı yöntemler bir yandan ayrılıkçı terörü, diğer yandan dinci yapılanmaları da öne çıkartarak, Türkiye’yi 12 Eylül öncesinden çok daha karanlık bir döneme sürüklemekten öteye gitmedi…

Ne kadar tuhaf değil mi; DHKP-C gibi örgütlerin de ortaya çıktığı 12 Eylül sonrasında, PKK gibi onbinlerce insanın ölümüne yol açan ayrılıkçı şiddetin unsurları da palazlandı…

“Apocular” adlı grubun 1970’lerin sonlarında başlattığı ayrılıkçı hareket askeri darbenin üzerinden 4 yıl geçmemişken tarihin en büyük terör grubunu ortaya çıkardı ve Türkiye 1984’ten bu yana geçen 41 yıldır sürede PKK terörünün sarsıntısından halen kurtulamadı…

Teröre karşı terör!..

Ne kadar ilginç değil mi, 12 Eylül’ün hemen öncesinde Suriye’ye kaçan Öcalan ve yandaşları PKK gibi tarihin en büyük terör örgütlerinden birini ortaya çıkartırken, bunun tam karşısında, yani örgütü enterne etmek için piyasaya sürülen dinci örgütler de devletin uyguladığı hatalı bir stratejinin ürünüydü…

Devletin PKK’ya karşı helikopterlerden Kur’an ayetleri atmaya başladığı dönemde, İran yanlısı Hizbullah’ın Mardin, Batman, Diyarbakır gibi kentlerde kitabevlerini kullanarak ortaya çıkarılması, bu örgütün en az 500 eylemine rağmen tek militanının yakalanmaması, dönemin MİT başkanı Teoman Koman’ın Hizbullahçıları neredeyse “iyi çocuklar” olarak nitelendirmesi, Türkiye’de laik rejimi hedef alan bir taarruzu da günümüze miras bıraktı…

İşte “İslami Hareket” adlı örgütün ardından palazlanan Hizbullah bir yandan kendi içindeki fraksiyonları temizlerken, diğer yandan da PKK’nın etkin olduğu Diyarbakır, Urfa, Mardin, Hakkâri gibi kentlerde Kürt gençlerini katlederken, yıllar sonra da 20 bin kişilik askeri güce ulaşarak Diyarbakır Emniyet Müdürü Gaffar Okkan ile 5 polis memurunu şehit edince, 12 Eylül’ün bıraktığı mirasın ne kadar tehlikeli bir hal aldığı bir kez daha ortaya çıktı…

Ve PKK ile mücadele ettikleri iddiasıyla göz yumulan Hizbullah’ın; örgüt lideri Hüseyin Velioğlu’nun 17 Ocak 2000’de öldürülmesiyle önemli ölçüde dağıtılması, buradan kaçan militanların önce El Kaide, sonra IŞİD içinde faaliyet göstermesi, bu grupların 15-20 Kasım 2003’te, İstanbul’daki 4 intihar saldırısında 60’dan fazla yurttaşı öldürmesi ve örgütlerin eylemlerinde 20’den fazla güvenlik görevlisinin şehit olması da 12 Eylül’ün göz yumduğu sahte “Ilımlı İslam” projesinin şiddete dönüşmesinin vahim örnekleriydi…

Evet; 12 Eylül, sadece laik rejimi hedef alan dinci terörü miras bırakmadı… Ne yazık ki daha beteri de vardı…

İhtilal kimi besledi?..

Sağ- sol çatışmasını bitirme hedefi ile yapılan 12 Eylül darbesinin hataları sadece idamların, cezaevindeki işkencelerin ve faili meçhullerin acı sonuçlarını ortaya bırakmadı…

PKK’nın ayrılıkçı şiddeti neredeyse Türk-Kürt çatışması yaratmayı planlarken, dinci terör örgütlerine militan yetiştiren kaçak medreseler, dergahlar, tarikat-cemaat evleri de bir süre sonra laik rejimin önünde devasa bir tehdit haline geldi…

Ne yazık ki 12 Eylül ürünü ANAP’ın Nakşi yöneticilerinin tarikat ve cemaatlere göz yumması, Erbakan’ın iktidarı döneminde tarikat liderlerinin başbakanlık konutunda ağırlanması, diğer yandan da tüm bunlar içerisinde en tehlikeli yapı haline gelen Fethullah Gülen cemaatinin son 10 yıl içerisinde AKP eliyle palazlandırılması da, ihtilal sonrasının rejimin üzerine bir kaos olarak bıraktığı sinsi tezgahın sonuçlarıydı…

Evet; bugün 12 Eylül askeri darbesinin 40. yıl dönümü…

Darbeye gerekçe olan “kardeş kavgası“, yani sağ-sol çatışmasının önlenmesi iddiası ne kadar etkili oldu bilinmez ama askeri müdahale Türkiye’nin demokrasi tarihine sadece faili meçhuller, işkenceler ve idamlar bırakmadı, Atatürk’ün sağlam temeller üzerine kurduğu laik cumhuriyeti hedef alan gerici çetelerinin hegemonyasını da büyüttü…

Ne tuhaf ki, 12 Eylül sonrası palazlanan Fethullahçılar darbe ortamında göstermelik operasyonlarla enterne edilmeye çalışılırken, yıllar sonra kendilerini palazlandıran AKP’ye, yani devlete darbe yapacak kadar da büyütüldüler…

En acısı da, her fırsatta çeşitli kesimlerin laik cumhuriyeti korumasını bekledikleri Türk Silahlı Kuvvetleri’nin neredeyse üçte birinin 12 Eylül sonrası palazlanan Fethullahçıların müritleri olduğunun ortaya çıkması…

Söyler misiniz; ihtilalden 40 yıl sonra aşağıdaki soru haksız mıydı?

12 Eylül aslında kime ve neye darbe yaptı?..

Yanıtını biz verelim; Laik cumhuriyete!..

Alıntı: Mehmet Faraç