Söylesem Tesiri Yok, Sussam Gönül Razı Değil!

HEZEYAN

Saçmalamayı, sayıklamayı bırakın efendiler; bu ülke Türk’tür, Türk kalacaktır.

Kendinize gelin efendiler! Türkiye Cumhuriyeti Türk milleti kavramı üzerine kurulmuştur. Cumhuriyetin ilk anayasası olan 1924 anayasasından beri Türk kavramı, vatandaş olmaya bağlanmıştır. İlk anayasanın 88. maddesi aynen şöyledir: “Türkiye ahalisine din ve ırk farkı olmaksızın vatandaşlık itibariyle Türk ıtlak olunur (denir).”

Yürürlükte olan anayasamızın 66. maddesi de aynı şekilde Türk kavramını vatandaşlığa bağlar: “Türk Devletine vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türk’tür.”

Türkçe Sözlük’ te Türk sözüne iki anlam verilmiştir:

 “1. Dünyanın çeşitli bölgelerinde yaşayan, Türkçenin değişik lehçelerini konuşan soy ve bu soydan olan kimse.

2. Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde yaşayan halk ve bu halktan olan kimse.”

Sözlükteki birinci anlam, bütün dünya Türklüğünü içine alan geniş anlamdır. İkincisi, Türkiye halkı ile sınırlı dar anlamdır. Kavramın iki anlamlı olması kimseyi şaşırtmasın. Çok anlamlılık, dil biliminin en önemli konularından biridir ve bütün dillerde kelimelerin büyük kısmı çok anlamlıdır. Millet ve ülke adlarında da çok anlamlılık vardır.

Türkçe Sözlük ’teki dar anlam, anayasadaki tanımla örtüşmektedir.

Cumhuriyet anayasalarına ve Türk Dil Kurumu’nun sözlüğüne bakarak bu anlamın yasayla / anayasayla dayatıldığını hiç kimse düşünmesin. Cumhuriyetin başından beri çıkan bütün gazeteleri tarayınız, şöyle haberler göreceksiniz: Almanya’daki Türk hekimin başarısı, Türk güreşçiler büyük başarı gösterdi… Gazetelere bu haberleri yazan muhabirlerin hiçbiri yurt dışında başarı gösteren hekimin veya güreşçimizin etnik kökeni neydi acaba, diye düşünmedi, Türkiye halkından olan insanları tabii bir şekilde Türk kabul ettikleri için haberi o şekilde kaleme aldılar. Türk kavramının, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları için, dayatmayla değil kendiliğinden, tabii bir şekilde kullanıldığının en açık delili gazetelerde yer alan bu tür haberlerdir.

Osmanlı döneminde de böyleydi. 1876 tarihli ilk anayasamızın 8. maddesinde “Devlet-i Osmâniyye tabiiyetinde bulunan efradın (fertlerin) cümlesine herhangi din ve mezhepten olur ise bilâ-istisna Osmanlı tabir olunur.” denmesine rağmen Osmanlı vatandaşları da Türk olarak görülürdü. Latin Amerika ülkelerinde Turko lakaplı insanların bulunmasının sebebi de budur. Onlar Türk kökenli olmadıkları hâlde Osmanlı ülkesinden gittikleri için Turko adını / lakabını taşımaktadırlar.

1876 anayasasının 18. maddesinde ise “Tebea-i Osmâniyyenin hidemât-ı devlette (devlet hizmetlerinde) istihdam olunmak için devletin lisân-ı resmîsi olan Türkçeyi bilmeleri şarttır.” denilmektedir. Yani vatandaşlara Osmanlı denmektedir ama devletin resmî dili Türkçedir.

Selçuklularda da, beyliklerde de Osmanlılarda da hâkim millet Türk milletidir. Böyle olduğu için Türkiye Cumhuriyeti de Türk milletinin devletidir. Atatürk de İkinci Meşrutiyet’in Türkçü havasında yetiştiği ve büyük bir Türk milliyetçisi olduğu için anayasanın vatandaşlık maddesine Türk sözünü yazdırmıştır.

Şimdi birileri ağızlarında, kalemlerinde bir şeyler geveliyor ve bir etnik grubu Türk devletine ortak etmekten söz ediyor. Öcalan gibi bir caninin TBMM’ne çağırılması nasıl bir hezeyansa, bu gevelemeler de aynı şekilde hezeyandır.

Saçmalamayı, sayıklamayı bırakın efendiler; bu ülke Türk’tür, Türk kalacaktır.

Alıntı: Ahmet B.  Ercilasun

Hatırlatayım geçtiğimiz yılın sonunda bir anda iki beklenmedik, hatta şok edici olay yaşandı, bunlardan birincisi MHP Genel Başkanı Devlet Bahçelinin kürsüye çıkıp bebek katiline “umut hakkı” kapsamında af vaat etmesiydi.

Bu saatten sonra hem Türk Milliyetçisiyim deyip ve hem de MHP’de kalanların ya da MHP’ye oy verenlerin aklına şaşarım…

Daha 2023 Cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçiminde Millet İttifakını PKK ile iş birliği içinde göstermeye çalışan bu konuda sahte videolar bile yayınlamaktan çekinmeyenlerin bu gün kalkıp böyle bir çağrı yapması sizce de absürt bir iş değil midir?

Sonuç olarak altılı masanın altında olduğu iddia edilen Öcalan ve PKK Bahçelinin kolunda, Cumhur İttifakının arkasında ortaya çıkmış bulunmaktadır.

Bakın buradan bir kere daha söylüyor ve muktedirleri bir defa daha uyarıyorum, sonra gene çıkıp “Allah affetsin kandırıldım” falan demesinler…

Bir kere daha söylemek isterim ki teröristlerden ve terör örgütlerinden medet ummak akla izana sığan ve sonuç verebilecek bir davranış değildir.

Ne HTŞ ve Golani ve nede PKK ve Öcalan ile işbirliği yapmak bölgemizde huzuru, sükûnu ve barışı tesis etmede zerrece bir işe yaramayacaktır.

Terör örgütleri ve teröristler daima küresel güçlerin piyonlarıdır, asıl savaş o güçler arasında cereyan etmekte ama sahnenin önünde terör örgütleri ve teröristler görülmektedir.

Bu gün bölgemizde yaşanan tüm çatışmalara öncelikle Rusya ile Amerika Birleşik Devletleri arasında süren yeni soğuk savaş neden olmaktadır. Bölgede diktatörlükler ile demokrasiler savaşmaktadır.

İran, İsrail ve Türkiye ise bu süper güçlerin yanı sıra çatışmalara dâhil olan bölgesel güçlerdir.

Amerika ve Rusya elbette ki öncelikle kendi güç ve çıkarlarını korumaya odaklanmış bulunmaktadırlar onlar kendi çıkarlarını savunurken diğerlerinin ne zarar gördüğü ya da görebileceği ise çoğu zaman hiç umurlarında olmamaktadır.

Türkiye ise bu çatışmaya bir koluna Golani’yi diğer koluna ise Öcalan’ı alarak balıklama dalmaya çalışmakta gibi görünmektedir.

Eh Hizbullah terör örgütünün siyasi kanadı Hüda Par da zaten ittifakın bir üyesi değil mi?

Birileri bir koluna Öcalan’ı ve diğer koluna Golani’yi takıp halay çekerek terörü durdurabileceğini umuyorsa şimdiden söyleyeyim çok büyük bir yanılgı içindedirler.

Terör örgütleri ve teröristler ile müzakere etmek beyhude bir gayrettir, asla sonuç vermez.

Şunu herkesin net bir şekilde bilmesi lazım: Teröristler ile müzakere edilmez sadece mücadele edilir.

Alıntı: Murat Sururi Özbülbül

19 MAYIS ATATÜRK’Ü ANMA GENÇLİK VE SPOR BAYRAMI KUTLU OLSUN

19 Mayıs 1919 tarihi, Türkiye Cumhuriyeti’nin tarihindeki dönüm noktalarından biridir. Atatürk’ün Samsun’a ayak bastığı tarih olan 19 Mayıs aynı zamanda “Gençlik ve Spor Bayramı” olarak kutlanmaktadır. Atatürk Millî Mücadele sıralarında Türk milletini ileri götürecek olanların ve köhnemiş fikirlere karşı gelecek olanların genç fikirler olduğunu görmüştü. Bu nedenle de “gençlik” kavramı Atatürk için ayrı bir önem taşımaktadır. Atatürk gençlerden sık sık bahsederken, yaş sınırı dışında fikri olarak gençliği yani, fikirde yeniliği ifade etmiştir. O’nun şu sözü çok anlamlıdır: “Genç fikirli demek, doğruyu gören ve anlayan gerçek fikirli demektir.”

Atatürk’ün gençliğe armağan ettiği ve “Gençlik ve Spor Bayramı” olarak kutlanan 19 Mayıs tarihinin önemini daha iyi anlayabilmek için Atatürk’ün 16-19 Mayıs 1919 tarihleri arasında gerçekleştirdiği İstanbul-Samsun yolculuğunu bir kez daha hatırlamamız gerekir.

Türkiye Cumhuriyeti’nin tarihindeki önemli olaylardan biri Atatürk’ün Samsun’a ayak basışıdır. TürkMilleti Birinci Dünya Savaşı sonrasında kötüleşen koşullar içinde kurtuluş çareleri ararken büyük bir lider Mustafa Kemal Atatürk ortaya çıktı ve Samsun’a ayak basarak “Kurtuluş” yolunu açtı. Dolayısıyla Atatürk’ün 16-19 Mayıs 1919 İstanbul’dan başlayan yolculuğu bir kurtuluş dönemini simgeler. Samsun’a ayak basışının taşıdığı önem Atatürk’ün Büyük Nutku’nu 19 Mayıs 1919 Samsun’a çıkışı ile başlatmasından anlaşılmaktadır ki şimdi bu yolculuğu kısaca anlatmaya çalışalım.

Samsun işgal kuvvetleri için önemli noktalardan biriydi. Stratejik bakımdan büyük öneme sahipti ve Karadeniz’den Orta Anadolu’ya açılan en rahat ve güvenilir bir kapıydı. İngilizler 9 Mart 1919 tarihinde Samsun’a askerî birlik çıkarmışlardı. Buna tepki olarak Türk Makinalı Tüfek birliğinden Hamdi adındaki bir teğmenin askerlerini alarak dağa çıkması dikkatleri bu bölgeye çekti ve İngiliz Yüksek Komiserliği’nin de Türk halkının silahlandığı konusundaki şikayetleri üzerine bu bölgeye güvenilir bir kumandanın olağanüstü yetkilerle gönderilmesine karar verildi. Bu kumandan Mustafa Kemal Atatürk’tü ve Atatürk uzun zamandan beri ülkenin içinde bulunduğu bu umutsuz duruma üzülüyor ve bir şeyler yapmak için Anadolu’ya geçmek istiyordu. Bu O’nun için bulunmaz fırsattır. İstanbul-Samsun yolculuğu öncesinde Atatürk’le Padişah Vahdettin arasında geçen konuşmayı Atatürk şöyle anlatır.

“-Paşa, Paşa!… Şimdiye kadar devlete çok hizmet ettin! Bunların hepsi artık bu kitaba girmiştir (bu bir tarih kitabıdır)! Bunları unutun, dedi, asıl şimdi yapacağın hizmet hepsinden daha önemli olabilir…Paşa, Paşa…Devleti kurtarabilirsin!…

Bu sözlerden hayrete düştüm. Acaba Vahdettin benimle içtenlikle mi konuşuyor?… O Vahdettin ki… bütün yaptıklarından pişman mı olmuştur? Aldatıldığını mı anlamıştı? Fakat böyle bir yorum ile başka konulara girişmeyi ürkütücü saydım, kendine karşılık verdim:

-Kişiliğe güveninize ve bana bunca yüz verişinize teşekkür ederim…Elimden gelen hizmeti esirgemeyeceğime lütfen güveniniz…”

Atatürk bu konuşmada plânlarının sezilmiş olabileceği duygusuna kapılmıştı ama, O’nu bekleyen ve O’na güvenen bir “Türk Milleti” vardı.

Atatürk ile beraber 16 Mayıs 1919 Cuma günü başlayacak yolculuğa gemi kaptanı İsmail Hakkı Durusu dışında 18 kişi eşlik edecekti. Bu 18 kişinin adları şöyleydi: III. Kolordu Komutanı Kurmay Albay Refet Bey (General Bele), Müfettişlik Kurmay Başkanı Kurmay Albay Manastırlı Kâzım Bey (General DIRIK), Müfettişlik Sağlık Bakanı Doktor Albay İbrahim Talî Bey (ÖNGÖREN), Kurmay Başkan Yardımcısı Kurbay Yarbay Mehmet Ârif Bey(AYICI), Karargâh Erkân-ı Harbiyesi İstihbarat ve Siyasiyat Şubesi Müdürü Kurmay Binbaşı Hüsrev Bey(GEREDE), Müfettişlik Topçu Komutanı Topçu Binbaşı Refik Bey(SAYDAM), Müfettişlik Başyaveri Yüzbaşı Cevad Abbas(GÜRER), Kurmay Mülhakı Yüzbaşı Mümtaz (TÜNAY),Kurmay Mülhakı Yüzbaşı İsmail Hakkı (EDE), Müfettişlik Emir Subayı Yüzbaşı Ali Şevket (ÖNDERSEV), Karargâh Komutanı Yüzbaşı Mustafa Vasfi (SÜSOY), Kurmay Başkanı Emir Subayı ve Müfettişlik Kâlem Âmiri Üsteğmen Arif Hikmet (GERÇEKÇI), İaşe Subayı Üsteğmen Abdullah(KUNT), Müfettişlik İkinci Yaveri Teğmen Muzaffer (KILIÇ), Şifre Kâtibi, Birinci Sınıf Kâtip Fâik (AYBARS), Şifre Kâtibi Yardımcısı, Dördüncü Sınıf Kâtip Memduh (ATASEV).

Atatürk beraberindeki kişilerle beraber 16 Mayıs 1919 Cuma günü öğleden sonra “Bandırma” adındaki eski bir vapurla Galata rıhtımından ayrılır. 17Mayıs 1919 Cumartesi günü Bandırma Vapuru saat 21.40 sıralarında İnebolu’ya varır. 18Mayıs 1919 Pazartesi günü beklenen yolculuğun sonuna gelinir. Yolcular Kalyon Burnu denilen yerden sandallarla Merkez iskelesine çıkarılırlar.

Alıntı: Neşe Çetinoğlu